Korea, 1994. Zuid-Korea’s economie is booming en wolkenkrabbers schieten als paddenstoelen uit de grond. Het land moderniseert in rap tempo. Dit gaat niet zonder slag of stoot, zeker als de snelle constructie als een boemerang terugslaat.

In de openingsscène zien we de veertienjarige Eun-hee die zich heeft buitengesloten. Ze heeft het niet makkelijk op de middelbare school. Ze moet hard werken voor goede cijfers en heeft thuis te maken met familieleden die elkaar in de haren vliegen. Ze zoekt afleiding bij haar vrienden, maar de druk van het opgroeien en de zoektocht naar houvast eisen zijn tol. Pas als ze een nieuwe docente ontmoet waarmee een onverwachte vriendschap ontstaat, lijkt er weer licht aan het einde van de tunnel te zijn.

Deze eerste speelfilm van Bora Kim, verantwoordelijk voor scenario en regie, maakt indruk door de warmte en het mededogen waarmee ze de emotionele ontwikkeling van Eun–hee invoelbaar maakt. Het is zo'n film die net als sommige films van Hirokazu Kore-eda (Shoplifters) onder je huid kruipt. Ook hier worden dagelijkse zaken heel veelzeggend. Het talent van de regisseuse bleef niet onopgemerkt; met haar film won ze tientallen filmprijzen en nominaties. Ook hoofdrolspeelster Ji-hu Park werd onderscheiden. Terecht, want ze weet zo’n negen kwartier moeiteloos de aandacht vast te houden. House of Hummingbird is uiteindelijk een pareltje.

Bijzonderheden
De voorstelling van 18 december is de laatste gelegenheid deze film bij ons te zien.