Het zijn merkwaardige helden, de broers Charlie en Eli Sisters. Sympathiek zijn ze niet te noemen: ze zijn lomp, uitermate gewelddadig en niet al te intelligent. In iedere andere western zouden ze doorgaan voor de slechteriken, maar niet in The Sisters Brothers, een film die van het publiek verlangt dat het meeleeft met twee halvegare huurmoordenaars.

Audiard steekt het westerngenre in een nieuw jasje. Een onconventionele aanpak die meteen duidelijk maakt dat de makers niet de bedoeling hebben om een ode aan de klassieke Amerikaanse Western te brengen. Audiard heeft ook geen persoonlijke fascinatie voor het westerngenre. Met deze film tart hij de wetten van dit genre. Wij vinden bijvoorbeeld een zwijgzame cowboy stoer, maar wat vinden we van een babbelzieke cowboy? Met dit soort vragen speelt The Sisters Brothers.

Hij exploiteert geen geweld. Hij laat veel liever zien hoe nare gebeurtenissen de emotionele weerbaarheid van zijn personage testen.

Doordat de richting van het verhaal nooit zeker is, levert dat een aantal verrassende momenten op. In deze film is het drama opvallend subtiel en intiem. Deze opmerkelijke film stemt tot nadenken, bijvoorbeeld over welke samenleving we eigenlijk willen. (M.v.H.)

Zilveren Leeuw voor Beste Regisseur op het Filmfestival van Venetië